Rûn om de Ald toer
Yn in tiid wer wy amper noch dwaande binne mei wat fóar ús wie, mei ik graach op in tsjerkhôf omstrune, sa ek op it hôf fan Easterwierrum. Der ha wy noch al in pear âlde greffen wêr’t ik dan ek graach fan witte wol wat der op stiet, en wa’t dêr dan begroeven lizze. Sa lizze oan de súdkant 4 hast deselde stienen, hokker moeilik lêsber wiene mei in oneindige tekst , foar de begrippen fan dizze tiid, dit makket je nyskirrig. Hjir kin men ek út lêze dat men doe folle kwetsberder wie en rekken hâlde mei it ûnferspelbere fan it libben.
Sa lizze begroeven: Auke Folkert Postma, berne 2-10-1800, ferstoarn 27-1-1869. Hy wie in soan fan Folkert Hanzes, (skuonmakker te Easterwierrum )en Sytske Hessels-Wassenaar troud op 9-12-1781.
Auke Folkert naam foar himsels en de bern yn 1811 de namme Postma oan. Hy troude op 4-9-1824 te Baarderadiel mei Antje Johannes Swierstra, dochter fan Johannes Piers Swierstra en Geertje Bartele Gardenier. (Johannes Piers naam de namme Swierstra oan dat bestjute dat hy fan Hoxwier ûnder Mantgum kaam). Op de stien fan Auke Folkert Postma stiet:
Gehuwd met Antje Swierstra en later met Jeltje Stellingwerf.
Hef o mens het hoofd omhoog voel als christen uwe waarde.
Wend in hoop het vrolijk oog verder dan het stof der aarde.
Zij, zij blijdt uw woonplaats niet.
De eeuwigheid ligt in’t verschiet.
Auke Folkert Postma wie bakker te Easterwierrum, nei syn houlik waar’t hy boer op’e Him ûnder Jorwert. Antje Johannes Swierstra berne 21-6-1805 te Jorwert ferstoarn op 20-4-1843 te Easterwierrum. De bybeltekst op dit grêf is: Pilips 1-21, het leven is mij Christus en het sterven is mijn gewin.
Sytske Aukes Postma berne 21-9-1833 te Easterwierrum ferstoarn 2-3-1895 te Folsgeare, (dochter fan A.F. Postma en A.J. Swierstra) troude op 7-5-1853 te Ljouwert mei Sije Rientzes van Wijngaarden berne 29-3-1826 te Tûrns. Sije stoarn op 8-8-1863 op 37 jierrige leeftyd, yn’e Ljouwerter kranten fan tiisdei 11augustus, freed 14 en freed 21 augustus lêze wy de folgende advertinsje:
“Heden trof mij de gevoeligste slag mijns levens, door het afsterven van mijn teedergeliefde Echtgenoot Sije Rientzes van Wijngaarden, na eene hevige ziekte van weinig dagen, in den krachtvollen leeftijd van ruim 37 jaren, waarvan ik 10 jaren en 3 maanden met hem door een gelukkigen echt verbonden was. Weemoedig staar ik met eenige dochtertje en wederzijdse betrekkingen der dierbare overledene na. Miedum den 8 augustus 1863 Sytske A.Postma wed. S.R van Wijngaarden.”
Op de grêfstien fan Sije Rientzes van Wijngaarden stiet:
“Bedenk o wandelaar, hoe broos het leven is,
want zie ik was een man, zeer sterk gezond en fris.
Hier vroeg de dood niet naar,
Maar dit zij uw gezeid.
Dat als hij tot u komt,
o mens, wees dan bereid”
Sytske is goed trije jier nei it ferstjêrren fan Sije, wer troud mei Simon Sipkes Kooistra berne te Jelsum. Se waard Simon, de 13 jier âlder wie, syn tredde frou.Op Sytske har stien stiet: Matheus 5 vers 3, zalig zijn de armen van geest, want hunner is het koninkrijk der hemelen.
Trijntje Sije van Wijngaarden, dochter fan Sijtske A. Postma en Sije Rientzes van Wijngaarden troude mei Sipke Simons Kooistra.Een pake sizzer fan dit stel leit ek op it tsjerkhôf fan Easterwierrum begroeven. Op syn grêf leit in grutte bolstien. Hy wie fan jongs oan ôf al rekke troch it moaie fan de Ald toer op’e terp en syn omjouwing, mar foaral it oecumenische karakter spruts him tige oan. Hy hie dan ek al gau trije grêven kocht op it Tsjerkhôf fan Easterwierrum.
Wat jouwt no dat oecumenische karakter oan sil no jimme de fraach wêze, no men sil dit hiel selden fine kinne dat de Roomskatholieken en de oare gesinten op íen tsjerkhof begroeven wurde. Boppedat hâld it ek noch yn dat de grûn op it tsjerkhof geweide ierde hat! Klaaikluten, 2002, nr. 3